20 jaar gevangenschap, en dat allemaal door alleen de stem in je hoofd. Wakker worden op een dag en een compleet leeg brein ervaren, maar niet door het creëren van rust, structuur en regelmaat.
Nee, dit was zeker niet het geval. Zolang tegen het maken van een keuze aanlopen dat de stem je volledige lichaam op slot weet te zetten. Vanaf dat moment neemt de stem je leven over en maakt je comfortzone zo klein dat de enige plek waar je nog stressvrij bent je slaapkamer is.
Vanaf dat moment compleet vastlopen, met jezelf in gesprek gaan over het feit hoe dit heeft kunnen gebeuren? Hulp zoeken? Absoluut NIET! Op een gegeven moment kon ik hier niet meer omheen en ben ik toch dat gesprek aangegaan.
En daar kwamen ze dan ook, de labels: burn-out en angststoornis. Hoe ben ik hier in hemelsnaam terechtgekomen?
In de kern door te proberen iemand te zijn die ik niet was. Als je er goed over nadenkt en je doet je lang genoeg voor als iemand die je niet bent, hoe vermoeiend is dat?
Onwetendheid
Wist ik veel dat er zoiets bestond als een reptielenbrein op die leeftijd. Ook al had ik toen wel eens van de term gehoord, plaatsen kon ik het zeker niet.
Maar die onwetendheid werd al snel vervangen door inzicht. Bij de psycholoog werd ik ook geen haar beter. Ik bleef er naartoe gaan, maar resultaat gaf het mij absoluut niet. Dat inzicht moest gaan groeien, en daar heb ik dan ook een klein jaar over gedaan.
De Keuze
Na het kijken van de documentaire "Pumping Iron" van Arnold en later het boek "Think and Grow Rich" viel het kwartje. Dit is niet wie ik ben; dit is het resultaat van wie ik kies te zijn. Het resultaat van de stem waarmee ik steeds in gesprek ga.
Je ziet niet wat je niet ziet. Tot dat moment zag ik bewust ook niet dat ik die stem had, en al helemaal niet dat ik die stem kon loskoppelen van wie ik als persoon ben.
Overtuigingen maken of breken je wereld helemaal af. Maar er was een overtuiging die ik rijker was geworden na het zien van de documentaire en het lezen van het boek. Ik kan zelf kiezen of ik luister naar die stem, en als ik genoeg drive weet te creëren, wordt het opzijzetten van die stem ook veel makkelijker.
Zo gezegd, zo gedaan, maar niet heus. Zo gedaan was het zeker niet, maar ik moest echt door de weerstand heen, en ik had de keuze gemaakt om in beweging te komen en het huis uit te gaan.
Richting
Ik wist dat ik het huis uit moest gaan om die weerstand te overwinnen. Maar hoe? Een ding was duidelijk. Na al die maanden helemaal niets te hebben gedaan aan mijn fysiek was er niets over van mijn spiermassa en fysieke lichaam.
Er was ook een ding wat ik absoluut niet wou, en dat was het zijn van een "zoals Chris Bumstead dat altijd zo mooi zegt "skinny bitch”.
Ik ging een trainingsplan schrijven voor mezelf en een voedingsplan, en het resultaat wat ik daarmee creëerde werd mijn drive. Het creëren van het lichaam dat ik kwijt was geraakt, en zelfs beter dan dat.
Resultaat
De keuze was gemaakt, en de eerste paar maanden was het ploeteren door de weerstand heen. Verstijfd in de stoelbanken mijn opleiding afronden en ondertussen trainen.
De stem werd steeds minder krachtig, en na een periode van 1,5 jaar kon ik zelfs dingen ondernemen die ik voor mijn burn-out helemaal niet aandurfde.
Conclusie: ik was aan het groeien als persoon. Vanaf dat moment is niets meer hetzelfde geweest. Ik heb mij ontwikkeld tot wie ik vandaag de dag ben.
Tips:
Om uit de gevangenis te komen, zul je eerst de stem moeten opmerken. Wanneer praat hij tegen mij en wat vertelt hij mij dan?